معماری

طراحی داخلی به ناچار از تعریف معماری فضا پا فراتر می نهد.یک طراح داخلی باید هنگام برنامه ریزی جهت نظم دادن به فضا،مبله کردن و آرایش آن،هم از خصوصیات بالقوهء بنا در زمینهء اصلاح و آرایش آگاه باشد و هم بر ویژگیهای معمارانهء آن وقوف کاملی داشته باشد.
روی این اصل طراحی فضای داخلی،نیاز به درک نحوهء شکل گیری فضا توسط نظام ساختمانی بنا و تعریف آن دارد.با چنین نگرشی طراح قادر خواهد بود تا عملاً با یک فضا کار کند،به همان شکل آن را ادامه دهد و ترکیبی را که در مقابل ویژگیهای ضروری یک فضای معماری قرار می گیرد،ارائه دهد.پس می توان به این صورت عنوان نمود که طراحی داخلی فصلی است بین معماری و دکوراسیون داخلی. طراحی فضاهای داخلی در صورتی که بدون در نظر گرفتن هدف و عملکرد فضاها و چگونگی ارتباط و ترکیب آنها با یکدیگر انجام پذیرد،تنها یک چهار دیواری و یا مجسمه ای را به وجود می آورد که از حیث فضاهای داخلی،اصولی و قابل قبول نمی باشد.

طراحی موفق دارای فضاهای داخلی مطلوب بوده و چگونگی و ترکیب عناصر دو بعدی و سطوح افقی و عمودی آن فضاهای مطلوب را تشکیل داده و موجب زیبائی و قابل استفاده شدن هر چه بهتر ساختمان خواهد گردید.

هدف طراحی داخلی نیز،بهبود عملکرد فیزیکی و روانی و دستیابی به اصول زیبایی شناسانهء فضای داخلی است.پس وظیفهء طراح این است که از لحاظ مادی و معنوی محیطی به وجود آورد که مطلوب زندگی فردی و اجتماعی کارفرما باشد.اوست که تصمیم می گیرد از چه عناصری استفاده کند و چگونه آنها را در طی روند طراحی مرتب کند. تغییرات دائم و پیچیده در زمینهء این رشته،طراحی داخلی را با حرفه های در ارتباط با آن تطابق و آمیخته نموده است.در رتبهء اول معماری به طور ویژه و در مراتب دیگر،طراحی صنعتی،طراحی نمایشگاهی،طراحی صحنه و رشته های مرتبط،با این رشته در ارتباط هستند.

طراحی داخلی،شامل برنامه ریزی،نقشه کشی و طراحی فضاهای داخلی یک بناست.این محیط های فیزیکی،جوابگوی نیازهای اساسی ما نظیر سرپناه و حفاظ بوده،زمینه را برای انجام فعالیتهایمان آماده کرده و نحوهء انجام آنها را تحت الشعاع قرار می دهند.